آخرین اختر شناس و ریاضیدان دوره ی باستان بطلمیوس نام دارد . او در 140 میلادی در اسکندریه می زیست . وی نظریه ی زمین مرکزی ارسطو را کامل کرد. به این معنا که اعتقاد داشت اجرا آسمانی در مسیر های دایره ای به دور زمین می چرخند و زمین در مرکز قرار دارد.وی هم چنین اعتقاد داشت که سیارات در مدار خود حرکت رجعی نیز دارند به این معنا که این اجرام حرکاتشان تنها به سمت شرق نیست بلکه در فاصله های زمانی مسیر های متفاوتی را طی می کنند. ولی این حرکت با مسیر های دایره ای قابل توجیح نبود. وی اطلاعات نجومی خود را در کتاب مجسطی منتشر کرد که تا کنون جز کتابهای معتبر نجومی به حساب آمده .بعد از مرگ بطلمیوس نجوم عملاً در یونان متوقف شد.

بعد از بطلمیوس می توان به دانشمند لهستانی که در قرن 16 می زیست ، نیکولاس کپرنیک اشاره کرد. که او اعتقاد داشت که خورشید در مرکز قرار گرفته و سیارات به دور خورشید در حال گردش اند و نظریه ی خورشید مرکزی را ارائه داد ولی این نظرات تنها به صورت دست نوشته میان دوستان نزدیکش توزیع می شد. زیرا در آن زمان کلیسا ها به شدت با کسانی که بر خلاف نظریه ی بطلمیوس نظریه ارئه می دادند به شدت بر خورد می کرد و آن ها را مورد آزار و اذیت قرار میداد. کپرنیک بعد از چندین سال نوشته هایش را در کتاب گردش اجرام آسمانی منتشر کرد . کپرنیک به این نکته پی برد که سیارات نزدیک به خورشید سریع تر و سیارات دور تر از خورشید کند تر می چرخند. و بدین ترتیب توانست حرکت رجعی را توجیه کند.


فاطمه حیدری

به نقل از سایت سپهر نیلگون